Wiersze...

Kinga · 5 Liga Forumowa

Macie jakies ciekawe wiersze znalezione w internecie? A moze to Wy piszecie wiersze? Podzielcie sie z nami Smile

KSC · 2 Liga Forumowa

Bo jak diament jest kobieta,
co szlifuje się przze lata.
No, bo która to już dieta,
co to Jej zalecił Tata?
Gdyby tylko "kilo" zrzucić,
tą torebkę cukru "małą",
żeby w dawne ciuchy wrócić,
czuć się właśnie doskonałą.
I ma zmartwień sto na głowie:
dzieci, szkoła, mąż i praca.
I co Jej sąsiadka powie,
co z Egiptu właśnie wraca?
Dziś posłucha Jej wychwalań,
ile ta to ma pieniędzy...
Kiedy ta pomimo starań..
"sama" ciągle żyje w nędzy.

Kinga · 5 Liga Forumowa

Czy warto żyć?
Popełnić błąd i twarz we łzach kryć?
Udaje, że wszystko jest w porządku,
chociaż życie mi się wali,
i słysze tylko śmiech "przyjaciół" z oddali...
Czasem mam dosyć,
stoję na krawędzi,
a moje życie nieubłagalnie pędzi.
Chce się zatrzymać chociaż na chwilę,
poczuć i powiedzieć: Ja naprawdę żyję!
Tak zwyczajnie,
po swojemu,
na przekór wszystkim i wszystkiemu

Pisze ten rym,
by wyznac Ci me uczucia i mysli.
Chce abys wiedzial,
ze nie zapomnialam,
co ze soba przezylismy.
Nadal pamietam to,
co Nas laczylo.
To nazywalo sie MILOSC...
Ja tak myslalam,
leczy czy Ty tak myslales?
Jak wiele dla mnie znaczysz,
chyba nie rozumiales.
Odszedles, zerwales.
Czy naprawde zapomniales,
jak mowiles:
"Jestem ma gwiazda na niebie,
nie liczy sie nikt inny procz Ciebie"?

Staram sie uspokoic,
odwracam wzrok,
lecz od uzycia piesci
dzieli mnie tylko krok.
Mowie sobie: STOP.
staram sie szalenie,
lecz zabicie agresji
to tylko marzenie.
To we mnie zyje,
tkwi wewnatrz ciala,
chociaz wszyscy mowia:
"Wez wyluzuj mala!"
Potrafie niezle dopiec,
obrzucic przeklenstwami,
a przeciez
mialam nikogo juz nie ranic....

Bladzilam gdzies w ciemnosciach
Zagubiona tak
Nie moglam sie wydostac
Co noc tonelam w lzach
Raniona w cialo slabe
Nie moglam dalej isc
Oparlam sie o skale
Mowilam:
"Nie chce zyc..."
Raniona w cialo slabe,
Krwia zbrudzona tak
Kolejny raz upadek
Myslalam:
"Na zawsze bedzie tak?"
Nie mialam sil by powstac
I znow splynely lzy
Nie moglam sie wydostac
Pogubilam sny...
Nie mialam sily by przezyc
Wtedy przyszles Ty...
Odziany w biale szaty
Poskladales sny
Podales jasna reke
I pomogles wstac
Opatrzyles rany
Dales sil by trwac!

Mowilam, ze chce zyc bez Ciebie... - Nie chcialam!
Mowilam, ze Cie nie kocham... - Kochalam!
Mowilam, ze dam sobie rade... - Nie dalam!
Mowilam, ze zapomne... - Klamalam!

KibicZKoszyc · Administrator

Wiem napewno że jedna z Forumowiczek pisuje wiersze, ale bez jej zgody niestety nioe moge ich zamieścić. Może ona sama je wkleji jak się pojawi?

PS: Te wierszą są piękne:) Te co Ona pisze Smile

a nie te powyżej, choć i one sa niczego sobie Smile

"Na kolanach" /Anna Kamieńska/

Na kolanachZ oczu odłupał się błękit
z języka starła się słodycz
z palców zdarła się czułość
suche usta słów
nie szukają pocałunku rymó
wstudnia jest zatruta woda martwa
samotność pusta
a jednak ktoś tam we mnie
niezmordowanie klęczy na kolanach

Psalm pokutny
Z głębokości wołamy do Ciebie, Boże.
Boże, wysłuchaj naszego głosu
I nachyl Twoje ucho
Na głos naszej modlitwy.
Ale jak mogą dojść do Ciebie nasze słowa,
Skoro kuszą Twoją dobroć fałszywą pokorą,
Jak może dojść do Ciebie nasze westchnienie.
Skoro jest w nim tylko jałowa pustynia?

Nic takiego nie zdziałaliśmy, Boże,
Abyś miał nad nami umacniać
Spojrzenie Twoich oczu.
Nie ma w nas prawdziwej pokory
Ani prawdziwej mądrości,
Ani prawdziwcj dobroci,
Ani prawdziwcj głębokości.
Nie jesteśmy źrodłem niebieskich ptaków
Ani domem ludzi ubogich duchem,
Ani białą laską ślepców
Przechodzących przez jezdnię.

Wszystko, co dotychczas uczyniliśmy,
jest nedzą człowieka szukającego.
Udajemy pokorę, ale jest w nas pycha,
Maskujemy się przed obliczem nieba i ziemi.
I cieszymy się z cierpienia naszego brata,
Chociaż nasza twarz jest pełna
Anielskiego współczucia.

Nasze słowa są puste, chociaż udają pełnię
W naszej kontemplacji gnieżdżą się szczury.
Nasze miłosierdzie jest niebem egoistów,
A nasze niebo jest secesyjnym salonem,
Gdzie wśród palm i parawanów
Chcemy zdrzemnąć się na pluszowej kanapie
Po życiu, jak po sutym obiedzie.
A jeżeli od czasu do czasu czynimy dobro,
Czynimy je nie dla pożądliwości duszy,
Ale dla pożądliwości ciała.
Bo chcemy pomnożyć
Naszą majętność przed obliczem ludzi.
Czegóż nie czynimy dla oblicza ludzi?
Czegóż nie czynimy dla oblicza materii?
Nie wierz nam, Boże,
Bramą nocy są nasze wargi
Gdzie jest nasze ja?
Gdzie jest nasze
Codziennie unicestwiane ja?
Gdzie jest nasze ja, mielone na pył
W młynach pogardy?
Boże, unoszący się nad nami,
Jak nad zatrutymi wodami,
Wyciągnij Twą rękę
I powiedz:
Stań się!
Boże, nasze ja chce istnieć,
Chce być.
Niechaj nastanie wieczór
I niechaj nastanie poranek
Dnia pierwszego.
Dusza nasza oczekuje Ciebie
Bardziej niż stróże nocni poranku,
Bardziej niż stróże nocni poranku
Oczekuje Ciebie
Człowiek próchniejący.
Bramą dnia uczyń nasze wargi.
I Ty nas wyłuchujesz.

/Roman Brandstaetter/

Warto się zastanowić na tymi wierszami...

BlackroseBlacktear · Przyjaciółka:)

A to jest mój ulubiony wiersz... Szkoda, że nie ja go napisałam... Nie koniecznie musi się Wam podobać...

"Krople mroku" (Tomasz Szydło)
Czarne pnącza na murach oziębłych...
W niebo w rosłych pazurem jastrzębim...
Nocy wyłom w księżyca blasku...
Tak dziwnie lekkim...
W swej bieli - gołębim...

W zwodniczo rozkwitłej jasności...
Złowieszczo mglista poświata...
To dusza i serce ciemności...
To ostateczności jest data...

Strzeliste okna katedry...
Komnaty wyryte cierpieniem...
W cieniach sal tortur tonące...
Kolumny skrwawione milczeniem...

Brama jak wstęp do wieczności...
Strzeżona przez Charona straże...
Hadesu rzeka nicości...
Spowite blaskiem ołtarze...

Wśród cieni harpie koszmarne...
Mgły opętańcze anioły...
Grobowej ciszy - postacie mocarne...
Tęsknotą suto zasłane stoły...

Nietoperzy wisielczy trzepot...
Zimnego marmuru tafle...
- Strachu chłód - sumienia pot -...
Witraży prześwity bezbarwne...

Łzami zmrożone postacie...
Pękające ściany - symbole minionych lat...
Drzemiące ślady istnienia...
To mej duszy- gotycki świat ...
***

KibicZKoszyc · Administrator

hmmm Wolę optymistyczne wiersze Smile

Takie "jaśniejsze". A ten jest i mroczny i w sumie trudny wiec nie wszyscy go pewnie zrozumieją...

YnkA · 5 Liga Forumowa

bo to co we mnie jeszce zyje umiera
nie slysze juz siebie swych mysli
tak to nie ja to juz nie ja
to nie moj swiat nie moje zycie
skadziono mi dusze skradziono mysli
i zyje bo musze zyje bo nie chce
bo nie chce sie poddac
bo nie chce upasc bez siebie...

Boze pomoz mi
Boze pomoz mi nie myslec
Boze pomoz mi zapomniec
Boze pomoz mi nie czuc
Boze pomoz mi nie kochac...

za chwile moze mnie juz nie byc
wystarczy ze lisc spadnie a ja spadne razem z nim
bo on nie ma juz wiary we mnie
bo on juz zwatpil
ale da mi sznse ja wiem
czy chce tego wlansnie nie wiem...

i jak sie wam podobaja te wiersze??? autorzy sa nieznani ale to i tak malo istotne.wiecie czemu sie w nich zakochalam bo cale piekno jest wyrazone w ich prostocie...

Od Admina: Łączę kilka Twoich postów napisanych jeden po drugim.(Każdy z innym wierszem)

KibicZKoszyc · Administrator

Zakochałaś się w nich bo są smutne! A nie dlatego że są proste :]

BlackroseBlacktear · Przyjaciółka:)

"Nie ukochałam mego Krzyża
Nie rozpoznałam perły
I wciąż szukałam mego życia
Lecz doświadczałam śmierci
Aż pokonując groźne fale
Ujrzałam Krzyża drewno
Ty wytyczyłeś moją drogę
Miłości ścieżkę pewną

Żadna pieśń nie wypowie
Co czuje moje serce
Liche drewno ratuje moje życie
Błogosławiony Krzyż, moja arka

Schroniłam głowę w Twych ramionach
I w Tobie odpoczywam
Ze skały płynie woda życia
I rany me obmywa
Gdy tak jesteśmy połączeni
Mam w sobie wszechświat cały
Niebo i ziemia, i Anieli
Śpiewają pieśni chwały

Żadna pieśń nie wypowie
Co czuje moje serce
Liche drewno ratuje moje życie
Błogosławiony Krzyż, moja arka"

/Wspólnota Miłości Ukrzyżowanej/

KibicZKoszyc · Administrator

CZy to aby nie jest pieśń? :> Bo ma refren Smile

A tak na temat wiersza to jest bardzo głęboki i prawdziwy.

KSC · 2 Liga Forumowa

Booooooring Razz

BlackroseBlacktear · Przyjaciółka:)

No to jest pieśń... Ale co tam... No to teraz będzie wiersz, tylko nie mogę troszkę pomylić słowa.. Ale niekoniecznie...

"Z nas rodzi się muzyka,
Nam marzą się marzenia,
W samotnej fali,która w dal umyka,
W odległej ciszy wartkiego strumienia.
Straceńcy świata i świata zbawiciele,
Na których księżyc blady rzuca cień,
Lecz my napędem, lecz my ruszeniem
Świata, tak będzie po ostatni dzień.
Piękną pieśnią nieśmiertelną
Budujemy wielkość miast.
A baśniową przypowieścią
Mocarstwom damy chwały kształt.
Jeden człowiek z marzeniami,
Pójdzie naprzód, by koronę brać.
Trzech, pieśni nowy dając takt,
Imperium może zwalić gmach.
W wiekach czasu pogrążeni,
W pogrzebanej minioności ziemi,
Szeptem zbudowaliśmy Niniwę,
Wieżę Babel- radości okrzykiem.
I zburzyliśmu je proroctwami
O dawności świata, który nowy.
Każdy wiek swój martwy sen posiada,
Każdy wiek ma sen, co jeszcze się narodzi..."
/Arthur O'Shaughnessy/

Znalazłam ten wiersz w "Stowarzyszeniu Umarłych Poetów". Tam ogólnie są świetne wiersze przytaczane. No i się kilku nauczyłam. Stąd w tym powyżej mogą być błędy. Za takowe przepraszam

KibicZKoszyc · Administrator

W imieniu forumowiczów Ci wybaczam :] a co do książki o której wspomniałaś to oglądałem film :] Jest nawet nawet Smile

ale niektórym może zrobić mętlik w głowie. Dlatego najlepiej oglądnoąć go z kimś z kim można sesnownie porozmawiać później.